اصول گرایان سنتی راه خود را از اصول گرایان تندرو جدا کنند.

کشور هلند در توليد و صادرات گل، شهرتي جهاني دارد. در برخی از بازارهای گل اين کشور، فروشندگان حجم انبوهی از انواع گل ها را به معرض فروش می گذارند و خريداران هم براي خريد گل، همه روزه در محل حراج، حاضر مي شوند. فروشنده قيمتی را به عنوان قيمت پايه اعلام می کند و حراج آغاز می شود. با گذشت زمان قيمت کل گل ها به تدريج پايين می آيد. وقتی که يکی از مشتری ها اعلام خريد کند، کل محصول به قيمت همان لحظه به او فروخته می شود و حراج پايان مي يابد. در اين نوع حراج هر چه زمان می گذرد، قيمت پايين تر می آيد. رقابت ميان خريداران هم اين گونه توجيه دارد که اولين اعلام خريد، منجر به سلب فرصت از ديگران می شود. ممکن است يک خريدار با تعلل در خريد محصول و با انتظار براي پايين آمدن قيمت، اصلا مجالی برای خريد نداشته باشد.

حال حکايت مذاكرات طیف های مختلف اصول‌گرا برای رسیدن به نامزد واحد حكايت همان بازار گل هلند است. طولاني كردن مذاكرات به اميد ائتلاف و یافتن نامزد واحد مانند صبر خريداران بازار گل هلند براي ارزان شدن است.

انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در راه است. هم اکنون 6 ماه به زمان این انتخابات باقی مانده است. 6 ماهی که در چشم بر هم زدنی خواهد گذشت. خیال اعتدالی‌ها و اصلاح‌ طلبان از هم اکنون راحت است. آن‌ها گزینه ای جز روحانی نخواهند داشت. اما در طرف مقابل هیچ چیز مشخص نیست. دعواها و منازعات کهنه هنوز ادامه دارد. هر کسی حرف خود را می زند. همه خود را محق می‌دانند که نامزد شده یا نامزد معرفی کنند. احزاب اصول‌گرا چراغ در دست دنبال نامزد اصلح هستند. انگار در جریان اصول‌گرا که از پایه‌ها و استوانه‌های انقلاب بوده و هنوز هم هست قحط‌ الرجال شده است. دوباره هم چون چهار سال پيش اختلافات زیاد است و روز به روز هم زیادتر خواهد شد. کسی حاضر نیست به نفع دیگری کنار برود. با این روند به نظر نمی رسد توافقی حاصل شود. اگر روند به همین منوال پیش برود باخت اصول گرایان در انتخابات پيش رو حتمی است. بنابراین باید کاری کرد. باید راهی یافت و چاره‌ای اندیشید. چاره کار ائتلاف است. ولی ائتلاف با نو اصولگرایان از هم اکنون مشخص است که ممکن نیست. پس پیشنهاد می‌شود اصولگرایان سنتی راه خود را از هم اکنون با اصولگرایان تندرو و تکرو جدا کنند و فقط میان خودشان ائتلاف کرده و نامزدی را از هم اکنون معرفی کنند. بهتر است دیگر سراغ چهره‌های رای نیاوری مانند قالیباف، رضایی، میرسلیم، ولایتی و ... نروند و نامزدی را معرفی کنند که دارای ويژگی‌های زیر باشد:

یک- در میان مردم دارای مقبولیت باشد.

دو- در میان مردم به تندروی معروف نباشد.

سه- سبقه و پیشینه نظامی‌گری نداشته باشد.

چهار- دارای تحصیلات عالیه دانشگاهی یا حوزوی باشد.

پنج- در میان مردم به سوء مدیریت معروف نباشد.

شش- ضد برجام نباشد. مردم به آدم‌های ضد برجام حساسیت دارند.

هفت- برای حل مشکلات اقتصادی مردم واقعا برنامه داشته باشد.

هشت- اهل شعار نباشد. مردم دیگر از شعار خسته شده اند.