خسارت هایی که خودمان به خودمان زدیم.

پیش از هر چیز باید بگویم در سده اخیر دولت‌های روی کار آمده در کشور، تلاش‌های زیادی برای پیشرفت کشور و رفاه مردم کرده اند. ولی فجایعی در این راه به وجود آمده که اگر خوش بینانه بنگریم دلیل آن نه نیت سوء دولتمردان گذشته و حال، بلکه تلاش کم مطالعه یا بی مطالعه یا عجولانه آن‌ها و یا حتی برخی سهل انگاری‌های آن‌ها بوده است. البته ناگفته نماند که سودجویی و فریبکاری عده‌ای نیز در این فجایع دخیل بوده است. ولی چون دولت‌ها مسئول اداره کشور هستند می‌توانستند بهتر عمل کنند و جلوی این فجایع غیرقابل جبران را تا حدودی بگیرند و یا لااقل خسارت و‌های وارده به کشور و ملت را کمتر کنند. قصد این یادداشت مقصر دانستن صرف دولت‌ها در همه این فجایع نمی‌باشد.

1- ساخت سد گتوند و شور کردن منابع آبی و خاکی استان خوزستان و ایجاد فاجعه زیست محیطی  فعلا غیر قابل جبران. شاید علم و تجربه آینده به کمک کارشناسان بیاید تا فکری برای این فاجعه  کنند.

2- خشک کردن دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، چشمه‌ها، قنات‌ها و نابود کردن جنگل‌ها، مراتع و ...و ایجاد مناطق وسیعی به عنوان کانون‌های گرد و خاک در کشور.

3- تخریب باغ های اطراف شهرها و تبدیل آن ها به ویلا و خانه

4- تخریب جنگل ها و مراتع و تبدیل آن ها به ویلا و خانه

5- حفر چاه های عمیق، نیمه عمیق، کم عمق و ... و تخریب سفره های آب زیرزمینی. به طوری که از 604 محدوده مطالعاتی در کشور بیش 350 محدوده مطالعاتی دیگر رمقی ندارند. این محدوده های بی رمق گر چه ممنوعه شده اند. ولی هنوز عده ای با ترفندهای مختلف در حال حفر چاه های جدید یا عمیق کردن چاه های خود در این مناطق هستند.

6- کوچیدن مردم روستاها و شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ و ایجاد حاشیه نشینی و شغل های کاذب در شهرها و ایجاد انواع و اقسام بزه توسط جوانان بیکار

7- افزایش تولید خودروهای بی کیفیت به نام حمایت از تولید داخلی، بدون این که بر کیفیت آن ها افزوده شود و آلوده کردن شهرهای ایران

8- دادن ارزهای ارزان قیمت دولتی به شرکتهای خودمان و وی و از ما بهتران برای وارد کردن کالاهای مصرفی بی کیفیت خارجی از کشور برادر چین و سایر کشورهای دوست و غیر دوست در صورتی که مشابه داخلی این کالاها در کشور موجود بود.

9- بستن انواع و اقسام مالیات به تولید کنندگان داخلی و بی رمق کردن آن ها برای این که تاب نیاورده و از چرخه اقتصاد کشور خارج شوند.

10- مصرف بی رویه آب، برق، گاز، گازوییل، بنزین و نفت و از بین رفتن منابع

11- دادن ارزهای ارزان قیمت به مسافران عزیز برای حضور در کشورهای همسایه و بی سایه برای این که چند روزی خوش باشند و از مواهب کشورهای خارجی استفاده کنند.

12- حضور در کشورهای کوچک و بزرگ آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی و دادن انواع و اقسام امتیازات و کمک های مالی بلاعوض به آن ها به امید روزی که در بزنگاه های مهم یار و یاور ما باشند. در صورتی که به طور مثال در قضیه عربستان کشورهای کوچکی مانند جیبوتی، کمور و ... از عربستان حمایت کردند. زیرا سبیل رهبرانشان را عربستان بیش تر چرب کرده بود.

13- فرار جوانان تحصیل کرده به کشورهای اروپایی، آمریکایی و استرالیا به جستجوی زندگی بی دغدغه و مرفه

14- فرار برخی ثروتمندان به کشورهای دیگر برای حفظ سرمایه و افزودن به آن به دلیل نا امیدی و یا ترس از دست دادن سرمایه

15- افت تحصیلی دانش آموزان و دانشجویان به دلیل نا امیدی از آینده شغلی

16- کم کاری و یا به قولی فرار از کار در ادارات دولتی و غیر دولتی به دلیل عدم رضایت شغلی و نا امیدی از آینده

17- فجایع جاده‌ای و مرگ و میر حداقل 15000 نفر از عزیزان هم وطن به دلیل سهل انگاری و عدم آموزش خودشان و یا ایمن نبودن جاده ها و خودروها.

18- خسارت جبران ناپذیر به شهرها و روستاهای زلزله خیز به دلیل این که علاج واقعه قبل از وقوع نشده بود و خانه‌ها ایمن ساخته نشده بود. خسارت به ساختمان‌های تازه ساز بماند که چه دلیلی غیر از سودجویی عده ای و عدم وجود نظارت کافی می‌تواند داشته باشد.

19- ایجاد تنش با کشورهای مختلف جهان که می‌توانستیم با سعه صدر و مدیریت بهتر از بسیاری از این تنش‌ها جلوگیری کنیم. نمونه اش حمله به سفارت عربستان که هزینه‌های این حمله ناسنجیده هنوز از حساب ملت در حال پرداخت است.

20- و انواع و اقسام موارد مشابه که برشمردن همه آن ها از حوصله این یادداشت خارج است.