کاش در مصرف منایع مدیریت بهتری داشتیم

روز شنبه مورخ 12/03/1397 از محل کار عازم خانه بودم. از بزرگراه چمران که می گذشتم یک لحظه چشمم افتاد به فضای سبز وسط بزرگراه که شیر آبی باز و آب با فشار در حال خارج شدن از آن بود. به اصطلاح، کارگر عزیز شهرداری شیر آب را باز گذاشته بود که فضای سبز وسط بزرگراه را آبیاری کند. خودش هم دیده نمی شد. احتمالا برای سرکشی به بخش دیگر فضای سبز رفته یا در پشت شمشادهای فضای سبز در حال استراحت بود.

خب احتمالا می خواهید بگویید این که عیبی ندارد کارگر محترم شهرداری در حال آبیاری فضای سبز بوده است و وظیفه ای هم جز این ندارد.

بله آبیاری فضای سبز اشکالی ندارد و کارگر عزیز هم بر حسب وظیفه داشت کارش را انجام می داد.

مشکل آن جاست که بارندگی شدید تهران فقط چند دقیقه بود که قطع شده بود و حتما فضای سبز و درختان وسط بزرگراه توسط باران کاملا سیراب شده بودند و نیازی به آبیاری مجدد نبود.

مشکل آن جاست که در این وانفسای بی آبی و مشکل خشکسالی در بسیاری از استان های  جنوبی و مرکزی ایران، ما در مرکز این گونه آب را هدر می دهیم.

مشکل آن جاست که کارگر عزیز شهرداری و کارگران عزیز دیگر ما، برای صرفه جویی در مصرف و آب و سایر مواد اولیه و ثانویه و حتی حفظ لوازم و تجهیزات در اختیارشان، هیچ آموزشی ندیده اند.

مشکل آن جاست که هنوز شهرداری تهران برخی خیابان ها، میدان ها و کوچه های تهران را هر بامداد آب پاشی می کند.

مشکل آن جاست که کارگران یا نگهبانان ساختمان های عمومی دولتی و خصوصی هر روز حیاط و پیاده رو ساختمان را با آب تمیز می کنند. حتی زحمت نمی کشند برگ افتاده از درخت را با دست بردارند و آن قدر آب می گیرند تا برگ را از حوزه مسئولیت شان دور کنند در حالی که مدیرانشان بارها این صحنه را دیده اند بدون آن که به کارگر عزیز تذکری داده باشند.

مشکل آن جاست که هنوز کارواش های ما به سیاق قدیم آب زیادی را هدر می دهند.

مشکل آن جاست که کمبود آب را هنوز با پوست و استخوان خود درک نکرده ایم و صرفه جویی در مصرف آب را بلد نیستیم. نه مدیران و نه مردم.

مشکل آن جاست که ما نه تنها آب را هدر می دهیم بلکه در هدر دادن سایر منابع نیز ید طولایی داریم. ما گاز، برق، بنزین و گازوییل را هم مانند آب هدر می دهیم. در مورد هدر دادن ها و اسراف کردن ها ما هنرمندیم و در این خصوص هنر نزد ایرانیان است و بس.

در این وانفسای تحریم ها و در این محاصره اقتصادی کاش قدری صرفه جو بودیم و کاش صدا و سیمای ملی و سایر رسانه های دیداری و نوشتاری بیش از پیش به صرفه جویی می پرداختند و کاش مدیران ما بیش از پیش به صرفه جویی اهمیت می دادند.

این فقط در مورد آب و منابع دیگر انرژی صادق نیست، ما در سایر زمینه ها هم نه تنها صرفه جو نیستیم بلکه بسیار اسرافگر هستیم.