دل نوشته ای از باب خلوتی مساجد

من همیشه از این موضوع که مسجدها خالی شده ناراحت هستم. دوست دارم وقتی به مسجدی گام می گذارم آن مسجد پر از نمازگزاران باشد و جای سوزن انداختن نباشد.  ولی من کمابیش به یاد دارم که دوره پهلوی با این که حکومت، حکومت دینی نبود مسجدها خیلی شلوغ تر از الآن بود. من آن موقع به دو مسجد امام حسن (ع) و مسجدالرسول که هر دو در منطقه نازی آباد قرار دارند رفت و آمد داشتم و شلوغی آن مسجدها را در دوره پهلوی هنوز به یاد دارم. ولی متاسفانه در دوره کنونی که حکومت کشور یک حکومت دینی است مسجدها خیلی کم رفت و آمد شده است. در برخی مسجدهای تهران حتی نماز ظهر و عصر برگزار نمی شود و فقط نماز مغرب و عشا برقرار است. بسیاری از مسجدها دیگر نماز صبح ندارند و فقط در مساجد اندکی نماز صبح برقرار است.

به هر حال از این موضوع همیشه ناراحت هستم و با خود می گویم چرا باید این مکان های مقدس که به قولی خانه خداست باید این قدر مظلوم و خلوت باشند.  یکی از علت های این خلوتی مساجد همین دو قطبی کردن جامعه است. الآن تمامی امامان جمعه و جماعت برای سخن رانی های خود مطالب از قبل نوشته دارند. بیش تر امامان جمعه و جماعت موضوعات اصلی صحبت های روزانه شان حمله به دولت روحانی و انداختن تقصیر همه عقب ماندگی های کشور گردن دولت روحانی است. جامعه ای که نیاز به هم دلی و اتحاد دارد به همین دلایل دیگر رغبت مسجد رفتن ندارد. وقتی مسجدها به پایگاهی برای جناح دلواپس تبدیل شود آیا دیگر رغبتی برای نماز گزاردن در مسجد باقی می ماند. زمان حکومت پهلوی مسجدها پایگاه مردم مومن بود. حکومت حق هیچ دخالتی را در مساجد نداشت. ولی امروزه این قضیه برعکس شده و مسجدها به پایگاهی برای یک جناح خاص تبدیل شده است. 

حتی نمازهای جمعه نیز نسبت به دهه شصت و هفتاد خیلی خلوت شده است. البته نمازهای عید فطر و قربان استثنا هستند و هنوز اکثر مردم اعم از اصلاح طلب و اصولگرا و غیره برای نمازهای این دو عید ارزش زیادی قایل هستند و دوست دارند این دو نماز را در مصلاها برگزار کنند. با مسایل تازه ای که در روز قدس و نماز عید فطر تهران پیش آمد متاسفانه باید منتظر خلوتی این نمازها هم باشیم. پایگاه هایی که می توانست مکان وحدت و همدلی مردم ایران باشد هر روز و هر روز به خاطر ندانم کاری یک جناح خاص و پیاده نظام آن ها مظلوم تر و خلوت تر می شوند. 

آقایان عاجزانه درخواست می کنم که نمازهای جمعه، راهپیمایی های ملی و مساجد، این مکان های مقدس، این نمادهای وحدت و همدلی را به محلی برای تسویه حساب با رقیب تبدیل نکنید و بگذارید تقدس این مکان ها حفظ بشود.